Milieuschade, klimaatverandering en racisme hebben meer met elkaar te maken dan je denkt. Om dat uit te leggen, neem ik je mee naar Colombia.
Van mijn 19de tot mijn 22ste woonde ik bij mijn vader in Colombia. Onrecht was overal, zodat ik er na een tijdje niet eens meer van opkeek. In de westelijke regio Chocó leven mensen midden in de grootschalige vervuiling, veroorzaakt door de mijnbouw. En op het schiereiland Guajira zijn duizenden slachtoffers gevallen door watertekort nadat een rivier werd verlegd voor de enorme Cerrejon mijn.
En nu komt het pijnlijke: zoiets zou nooit zijn gebeurd in de gebieden waar rijke, witte Colombianen wonen. De vervuilde gebieden in Chocó en Guajira worden vooral bewoond door Afro-Colombianen en de Gujira-gemeenschap. Blijkbaar zijn hun levens minder waard.
De overheid doet vrijwel niets om deze milieuschade te voorkomen. De natuurbeschermers die protesteerden, werden door huurmoordenaars vermoord. Deze moordenaars werden ingehuurd door de vervuilende bedrijven. De politie en de regering kneep een oogje dicht. De daders werden nooit opgespoord of bestraft. Net als veel andere Colombianen was ik die onrechtvaardigheid normaal gaan vinden. Ik deed er niks aan.
Terug in Nederland, realiseerde ik me pas echt hoe oneerlijk de situatie in Colombia is. Ik ontdekte dat dit soort onrechtvaardigheid op heel veel plekken in de wereld voorkomt. Daarom ben ik actief geworden in de klimaatbeweging.
Grote bedrijven veroorzaken wereldwijd milieuvervuiling en klimaatschade. Van Groningen tot de Nigerdelta. En van Siberië tot Colombia. Toch valt het op dat armere mensen en getinte en donkere mensen veel vaker het slachtoffer zijn van vervuilende bedrijven. Ook treft klimaatverandering mensen in landen in armere regio's het eerst en het hardst.
Nederland heeft een machtige positie in de wereld. Veel vervuilende bedrijven zijn hier gevestigd. Juist daarom vind ik dat Nederland zijn verantwoordelijkheid moet nemen voor de klimaatschade die deze bedrijven wereldwijd veroorzaken. Ook moeten er wetten komen die banken en grote bedrijven verbieden om geld te verdienen met landroof, mensenrechtenschendingen en milieuvervuiling.
Om die reden ben ik ook mede-eiser geworden in de Klimaatzaak tegen Shell. Want juist de grote vervuilers, die jarenlang winst hebben gemaakt ten koste van vele mensenlevens, zouden de grootste lasten moeten dragen. Samen kunnen we ervoor zorgen dat bedrijven als Shell stoppen met investeren in vervuiling.
Ruim 17.000 mensen hebben zich aangesloten als mede-eiser in de rechtszaak tegen Shell. Daar heeft iedereen zijn eigen redenen voor. Dit zijn mijn redenen:
Je kan je inmiddels niet meer aansluiten als mede-eiser, maar je kan de rechtszaak wel steunen met een gift.
Tijdens de klimaatonderhandelingen wordt het bedrijfsleven telkens de hand boven het hoofd gehouden. De kosten van klimaatmaatregelen worden vooral neergelegd bij gewone mensen. Dat zorgt voor onvrede. Gek genoeg richt die onvrede zich vaak tegen een onschuldige groep: migranten. Door deze oneerlijke verdeling neemt racisme toe.
Waar Milieudefensie nog in moet groeien
Ik ben sinds een half jaar actief bij Milieudefensie. Als stagiair werk ik mee aan het opbouwen van een grote verandermacht voor klimaatrechtvaardigheid. Het was best even wennen toen ik binnenkwam, want ik ben binnen de organisatie een van de weinige niet-witte mensen. De organisatie is nu nog geen goede afspiegeling van de maatschappij, daar moet Milieudefensie zich echt nog in ontwikkelen!
Ik denk nu mee met de interne werkgroep die is opgericht om de organisatie zich te laten ontwikkelen op het gebied van inclusiviteit. Een erg belangrijk onderwerp. Want pas als er meer diversiteit is binnen de organisatie, kan de klimaatbeweging ook diverser worden.
Ik ga regelmatig in gesprek met jongeren met een migratie-achtergrond. Zij geven een aantal redenen waarom ze zich tot nu toe nog niet inzetten voor het klimaat:
- ze hebben vaak moeite rond te komen;
- ze dragen zorg voor arme familieleden in het land van herkomst;
- de klimaatbeweging oogt niet erg toegankelijk vanwege het ontbreken van een multiculturele werksfeer.
Klimaatverandering is een probleem dat ons allemaal treft. Iedereen moet mee kunnen praten over oplossingen die henzelf aangaan. Daarom wil ik er samen met Milieudefensie voor zorgen dat alle bevolkingsgroepen aan de klimaatbeweging deelnemen!
Terwijl de klimaatcrisis steeds zichtbaarder wordt, laten politici en grote vervuilers het afweten. In je eentje los je dat niet op. Dankzij onze leden lukt dat wel. We hebben invloed en krijgen veel voor elkaar. Met meer leden kunnen we meer doen. Doe je mee?
