Acteur en activist Anniek Pheifer gaat voor de tweede keer spreken op de aandeelhoudersvergadering van Ahold. Lees over haar ervaringen als actievoerder en waarom ze meedoet.
"Je kunt als bezorgd mens gewoon een CEO op het matje roepen. Dat wordt weleens vergeten. Het is ook zó'n groot probleem, er zijn zulke machtige spelers. Maar op zoiets als een aandeelhoudersvergadering merk je dat je wel degelijk een stem hebt. Dat het echt uitmaakt wat je zegt."
"Vorig jaar was ik best wel zenuwachtig. Ik ben niet de persoon die iemand graag ter verantwoording roept. Zeker geen belangrijke mensen, in een sector waar ik geen verstand van heb. Tegelijk is er wel een belangrijke en heldere vraag waar ik antwoord op wilde: gaan jullie je uitstoot halveren? Zijn jullie plannen in lijn met het akkoord van Parijs? En als je merkt dat daar dan eigenlijk geen antwoord op komt, of alleen iets vaags en wolligs, dan weet je: ik zit wél goed met deze vraag."
"Het voelde heel krachtig om tijdens die vergadering te spreken als aandeelhouder. Minder burgerlijk ongehoorzaam dan bijvoorbeeld een snelweg blokkeren, maar net zo impactvol. Deze vorm van actievoeren vind ik zo cool omdat het heel direct is. Je bent weliswaar in het hol van de leeuw, maar het is voor de leeuw zelf ook best spannend."
"Wat voor soort activist ik ben, dat weet ik niet. Het hangt heel erg af van hoe ik me voel. Ik heb een aantal keer op de A12 gestaan, dat voelde heel krachtig en goed. Maar er zijn ook momenten geweest dat ik er stond en dacht: vandaag voel ik me minder sterk. Het is ook nogal wat om jezelf zo fysiek in de strijd te gooien. Dan voelt het soms beter om op een andere manier in actie te komen. Door te praten, te schrijven, kunst te maken."
"Persoonlijk geloof ik niet dat radicaliseren het antwoord is, of zelf heel radicaal de strijd aan te gaan. Er zijn ook bruggenbouwers nodig, handreikers. Daar voel ik me comfortabel bij. Onderzoek wijst uit dat 60% van de Nederlanders zich zorgen maakt. Die moeten we aan onze kant krijgen! Laatst sprak ik toevallig iemand die bij ING werkt. Die stond echt te briesen: 'Wat een onzin dat Milieudefensie een zaak aanspant! We doen hartstikke goeie dingen!' "Toen zei ik heel rustig: 'Nou, wat geweldig! Dan is het een win-win situatie toch? Milieudefensie verliest de zaak, en de natuur is gered!'"
"3 jaar geleden schreef ik een persoonlijk artikel voor Milieudefensie. Het ging over hoe ik de zorgen over het klimaat weg kon nemen bij mijn kinderen. In de loop der jaren merk ik dat ik misschien wel wat milder ben geworden naar mensen die er anders in staan dan ik. Iedereen is nodig, zowel de radicale als de mildere vleugel. We dienen dezelfde zaak. Soms ben ik heel fel en voel ik me krachtig, maar sommige dagen verlies ik ook wel de hoop. Dat is niet gek denk ik, en daar moet ook ruimte voor zijn."
"Mijn oproep naar mensen die zich ook maar een beetje zorgen maken is: sluit je aan bij een beweging die bij je past. Doe wat je kan, doe wat goed voelt. Je hoeft echt niet altijd geld uit te geven of de straat op te gaan. Dat je je uitspreekt is al belangrijk. George Monbiot zei het mooi: laat vooral weten wat je vindt. Spreek uit waar je voor staat. Dan merk je dat we echt met meer zijn!"
Foto bovenin: gemaakt door Frans Blokhuis, van Anniek Pheifer.
Terwijl de klimaatcrisis steeds zichtbaarder wordt, laten politici en grote vervuilers het afweten. In je eentje los je dat niet op. Dankzij onze leden lukt dat wel. We hebben invloed en krijgen veel voor elkaar. Met meer leden kunnen we meer doen. Doe je mee?
