Kinderen horen geen grote zorgen te hebben. Maar mijn 12-jarige zoon, vroeg me laatst na het zien van een filmpje over de vleesindustrie: “Mam, ik kan mijn leven toch wel afmaken?”
Auteur: Anniek Pheifer, actrice en klimaatactivist
“Natuurlijk lieverd”, verzekerde ik hem. “Maar het is wel belangrijk dat we allemaal erg ons best doen om klimaatverandering te keren”. Hij leek overtuigd en opgelucht. Maar een jaar later, verzuchtte hij – na het zien van de documentaire Life on our Planet: “Nu weet ik zeker dat ik mijn leven niet kan afmaken.”
Allemachtig... Wat zeggen we tegen onze kinderen? Kinderen hebben de toekomst. En tot die tijd mogen ze toekijken hoe hun ouders en grootouders twijfelend en te voorzichtig stappen zetten op weg naar een écht duurzame, eerlijke en inclusieve samenleving? Lekker dan.
Wat wil ik mijn kinderen meegeven? Ik vind het belangrijk dat je eerlijk bent. Dat je samen naar oplossingen zoekt als er problemen zijn. En dat je je beloftes houdt en elkaar helpt.
Dus laat ik eerlijk zijn. Ik ben ook bang. Niet dat ik mijn leven niet zou kunnen afmaken. Wel dat het leven van onze kinderen moeilijker wordt. Met overstromingen, bosbranden en klimaatvluchtelingen. Met uitgestorven diersoorten, lege zeeën en snikhete steden. Het is soms moeilijk om moed te houden. Een planeet opruimen lijkt een onmogelijke taak, er moet zoveel gebeuren...Dus dat zeg ik eerlijk.
Er zijn oplossingen, dat vertel ik ook. Daar moeten we dingen voor doen, of juist laten. In het klein betekent dat minder of geen vlees eten, vaker met de fiets en trein dan met de auto. Geen vliegvakanties naar Curaçao. Licht uit. Deur dicht.
In het groot betekent dat een veestapel halveren. En andere pijnlijke, harde keuzes maken: Grote vervuilende bedrijven moeten hun uitstoot halveren en zelf opdraaien voor de kosten. Zij doen dat niet uit zichzelf. De regering moet dat afdwingen en geen cent meer in fossiele bedrijven investeren. Dat geld is nodig voor groene banen, groen wonen en groen reizen. We moeten afscheid nemen van oude systemen en nieuwe, slimmere systemen omarmen. Moeilijk, spannend, maar belangrijk en leuk. Dat zeg ik tegen mijn kinderen.
En ik beloof ze dat het goed komt. Want waar geen hoop is, is geen licht. En waar geen licht is, kan niks groeien. Het komt goed. Die belofte wil ik houden en daar doe ik keihard mijn best voor. Met alle kracht en macht die ik in me heb. Met kleine en grote stappen.
We helpen elkaar. Maar soms moet je hulp vragen. Zeg bijvoorbeeld: “Ik maak me zorgen om het klimaat en ik vind het fijn als je mij serieus neemt en naar oplossingen helpt zoeken.” Vraag die hulp! Aan je vrienden en familie, je buren en je collega’s. Aan de bedrijven wiens producten en diensten je afneemt. Vraag het aan je gemeente, je provincie en aan de regering.
Dàt zeg ik tegen mijn kinderen.
Terwijl de klimaatcrisis steeds zichtbaarder wordt, laten politici en grote vervuilers het afweten. In je eentje los je dat niet op. Dankzij onze leden lukt dat wel. We hebben invloed en krijgen veel voor elkaar. Met meer leden kunnen we meer doen. Doe je mee?
