Shell wil zijn oliebronnen op het vasteland van Nigeria verkopen. Naar alle waarschijnlijkheid zal Shell ook de verantwoordelijkheid voor het opruimen van de olievervuiling willen doorverkopen aan de nieuwe eigenaar. En dat heeft rampzalige gevolgen. Dat kan en moet anders!
Shell maakte vorige week bekend dat het na 85 jaar af wil van zijn olievelden op het vaste land van Nigeria. Een van de redenen hiervoor is dat Shell vanwege de olievervuiling door veel investeerders op een zwarte lijst is gezet. Mensen in de Nigerdelta eten, drinken en ademen olie in. Dag in dag uit. Met als gevolg dat mensen eerder sterven, dat vrouwen een dubbel zo groot risico lopen op een miskraam en dat een groot deel van de kinderen hun eerste verjaardag niet haalt.
Het zou Shell natuurlijk sieren dat bovenstaande de aanleiding was voor vertrek. Maar een meer waarschijnlijke reden is dat de milieuvervuiling en de grootschalige mensenrechtenschendingen slecht zijn voor het imago van Shell. Het is ook slecht voor de investeringen. Ook loopt Shell het risico dat er nieuwe rechtszaken worden aangespannen.
Shell is op dit moment in gesprek met de Nigeriaanse overheid over de verkoop. Verwacht wordt dat de eerste kopers zich in september melden. Maar welk oliebedrijf wil deze puinhoop overnemen? De nieuwe eigenaar erft dan mogelijk ook de aansprakelijkheid voor de schade.
Shell heeft in Nigeria de afgelopen decennia nauwelijks verantwoordelijkheid genomen voor de olielekkages. Wij maken ons grote zorgen dat Shell straks vertrekt zonder zijn troep op te ruimen. Daarnaast is de kans groot dat Shell zijn schuld probeert te ontlopen door af te spreken dat de kopers ook de aansprakelijkheid overnemen. De koper wordt dan dus niet alleen eigenaar van de olie die zich onder de grond bevindt maar ook van de olie die de afgelopen decennia duizenden akkers en rivieren vervuilde. In het verleden verkocht Shell op Curaçao ook een raffinaderij en liet de bevolking achter met 2 miljoen liter aan olie afval.
Shell had vanaf 1915 een raffinaderij op Curaçao. Door de enorme vraag naar vliegtuigbenzine in de Tweede Wereldoorlog verdween de productie van zwaardere stookolie naar de achtergrond. Daardoor bleef Shell met een vloeibaar olieafvalproduct zitten, namelijk asfalt. Zonder schuldgevoel pompte Shell dit asfalt naar de Buscabaai, midden in Willemstad. Tot 1953 stroomde in totaal 2 miljoen ton afvalproducten het meer in. Tot op de dag van vandaag wordt dit meer het asfaltmeer genoemd. Shell verkocht deze raffinaderij aan de Curaçaose overheid voor het symbolische bedrag van 1 gulden. Het asfaltmeer kreeg de overheid daar gratis en voor niets bij. Shell nam na vertrek geen enkele verantwoordelijkheid voor het opruimen van zijn afval. Vrees is dat dit in Nigeria ook zal gebeuren.
Het zou schandalig zijn als Shell vertrekt zonder zijn rotzooi op te ruimen. Alle gebieden die met Shell's olie vervuild zijn, moeten eerst grondig opgeruimd worden. Slachtoffers van de vervuiling moeten worden gecompenseerd zodat ze door kunnen met hun leven. Door het vertrek van Shell kunnen bewoners straks lastiger hun recht te halen als ze niet meer naar een Nederlandse of Britse rechter kunnen. Dit kan en moet anders! Daarom werken wij aan een nieuwe wet.
We roepen Nederlandse en EU-politici op om te zorgen voor een wet die bedrijven ook verplicht om hun troep op te ruimen als ze ergens vertrekken.
Wij klagen ING aan in een baanbrekende nieuwe Klimaatzaak. Nooit eerder werd een bank in Nederland aangeklaagd omdat zijn klimaatbeleid tekortschiet. En jij kan meedoen. Sluit je aan bij deze nieuwe rechtszaak en word mede-eiser.
