Op 1 juli sta ik stil bij slavernij. Bij vrij zijn van slavernij. En dus ook bij mijn ongemak daarover. Omdat het gaat om wat ik niet zie, me niet eens kan voorstellen. Waar ik niet dagelijks mee geconfronteerd wordt en wat mij niet kwetst. Omdat ik wit ben.
Met het Klimaatzaak-team verdiepen we ons in inheems, dekoloniaal en anti-racistisch perspectief. Het zijn andere frames, andere werkelijkheden dan die waar ik mee ben opgegroeid. Stapje voor stapje wordt mijn witte blik breder – ook door te wennen aan het idee dat mijn blik wit is.
Het kost tijd en het kost moeite, want ik weet niet anders. En er is zoveel meer dan ik eerst zag. Het kolonialisme van Shell. De beelden van tot slaaf gemaakten op een Amsterdams grachtenpand. De woorden die mij niets doen maar iemand met een ander verleden kwetsen. Het is confronterend, maar het levert ook veel op. Om wel te zien, en wel te horen. Om eindelijk echt te luisteren.
Man zwaait Surinaamse vlag boven zijn hoofd tijdens het Keti Koti Festival
Elke stap die ik kan zetten om niet meer te kwetsen, is de moeite waard. Om onderdrukking te stoppen. Om te helen. En samen een leven te bouwen. Een eerlijke samenleving op een leefbare planeet. Dat begint bij: elkaar zien, echt naar elkaar luisteren. We kennen elkaar al van mens tot mens. We zijn geen vreemdelingen. Maar we verschillen zo in onze ervaringen! Dus moeten we met elkaar praten, om te zorgen dat we de onderdrukking van de een door de ander niet herhalen. En om niet te herhalen, moeten we herdenken. Eraan denken hoe het was, die tijd waarin de ene mens de andere bezat. Niet om een schuldige aan te wijzen. Wel om het beter te doen.
400 jaar slavernij. Generaties lang een systematische en gruwelijke onderdrukking. Alleen door te horen hoe dit nu nog door leeft in de werkelijkheid van zoveel mensen, kunnen we deze onderdrukking, stapje voor stapje, eindelijk stoppen. Kunnen we samen vieren en bouwen. De wereld mooier achterlaten, zodat onze kinderen hem nog wat mooier kunnen achterlaten.
Daarom vier ik Keti Koti. En daarom gun ik het iedereen om Keti Koti te vieren. Want de toekomst bouwen we samen, maar dan ook écht samen.
Foto boven: vrouwen in Surinaamse klederdracht luisteren naar een toespraak tijdens Keti Koti
Op vrijdag 31 mei nemen we de Amsterdamse Zuidas over. Hét symbool van de macht van bedrijven. Omdat grote vervuilende bedrijven blijven vervuilen. Als zij daar niet mee stoppen, loopt de klimaatcrisis volledig uit de hand. Ben jij 1 van de tienduizenden die we daar verwachten?
