Maandag debatteert de Tweede Kamer over de internationale positie van Nederland met betrekking tot de coronacrisis. Als deze crisis iets laat zien, is het de structurele ongelijkheden en ondergeschiktheid van mensenlevens en milieu als het om geld gaat.
Opinie (Financieel Dagblad, 10 juni 2020)
In veel landen zien overheden de coronacrisis als een kans om wetgeving door te duwen die schadelijk is voor mensen, natuur en milieu. De voorbeelden liegen er niet om. In Kameroen worden er vergunningen doorgedrukt om een bosreservaat open te stellen voor industriële houtkap. In Maleisië wordt de palmolie- en houtkapsector vrijgesteld van coronamaatregelen, waardoor natuur wordt vernietigd en werknemers niet worden beschermd. In Indonesië wordt wetgeving versoepeld die handel in illegaal hout tegengaat. En de lijst gaat verder. Zonder controlerend oog krijgen bedrijven gedreven door winstmaximalisatie nu alle ruimte om morele, ecologische en mensenrechtelijke grenzen te doorbreken.
De coronacrisis reikt veel verder dan de gevolgen voor de volksgezondheid. Deze crisis versterkt bestaande machtsstructuren en de daarbij horende ongelijkheid. Of je ongeschonden uit deze crisis komt hangt af van je sociaaleconomische positie, gender, afkomst en simpelweg de plek waar je geboren bent en of je toegang hebt tot de politiek. Hetzelfde geldt ook voor die andere grote crisis, de klimaatcrisis. We moeten die vervlechting van crises dan ook benadrukken wanneer er over oplossingen gesproken wordt.
Hoe zorgen we ervoor dat mensen weer boven multinationals komen te staan? Noodhulp kan niet meer los gezien worden van systeemverandering. Nederland kan er nu voor kiezen onderdeel te zijn van de oplossing in plaats van het probleem. Door in te zetten op een juridisch bindend VN-verdrag voor bedrijfsleven en mensenrechten. Wetgeving die bedrijven verplicht hun negatieve impact op mens en milieu te minimaliseren.
Richt je niet alleen op bedrijven en gevestigde instituten voor de Nederlandse corona-herstelstrategie, maar investeer in kritische maatschappelijke organisaties. Zij zijn de onmisbare lokale waakhonden en voeren actie voor wat écht duurzaam is.
Donald Pols
Het hof heeft in het hoger beroep van de Klimaatzaak tegen Shell gezegd dat het bedrijf zijn uitstoot moet verminderen. Maar met hoeveel procent? Dat is nog niet duidelijk. Daarom stappen we naar de hoogste rechter. En daarvoor hebben we jouw steun nodig! Doe je mee?
