Ik ben woedend. Opnieuw worden de klimaatdoelen niet gehaald. Maar leidt dat tot ophef? Staat het met chocoladeletters op de voorpagina? De toekomst van mijn kinderen en van alle jongeren wordt verkloot en er gebeurt he-le-maal niks. Kom in actie als je ook boos bent.
Je denkt misschien: die directeur van Milieudefensie zal de hele tijd wel boos zijn. Aanleiding genoeg, dat wel. Maar ik ben een genuanceerd en optimistisch mens. Ik ben niet zo snel boos. Wat voor mij de deur dicht deed, was de publicatie van de klimaatresultaten van het kabinet, eind vorige week. Een dieptepunt.
Even een paar cijfers. Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) maakte bekend dat Nederland er niet in zal slagen de CO2-uitstoot in 2030 met 49% te verminderen. Terwijl dat toch in de Klimaatwet en in het regeerakkoord staat. We blijven steken op 34%. Zelfs het Urgenda-doel wordt niet gehaald (25% minder in 2020). Ondanks een uitspraak van de rechter. Weer 4 jaar verloren.
Maar dat was niet het meest schokkende. Wat ik echt stuitend vond, waren de lauwe reacties. Diep weggestopt in de krant. Plichtmatig. Aan de talkshowtafels hadden ze kennelijk wat beters te doen.
Het niet halen van de klimaatdoelen is politiek falen. Maar het is vooral verraad aan de toekomstige generaties. Verraad aan mijn kinderen en aan alle jongeren van Nederland en in de wereld. De kosten worden vooruitgeschoven naar de toekomst. De jongeren blijven zitten met de gevolgen van desastreuze klimaatverandering.
Daarom ben ik woest.
Afgelopen zaterdag was het Halloween. Mijn zoon van 13 had wat vrienden op bezoek. Om 9 uur gingen ze allemaal naar huis om hun huiswerk te doen. Ook mijn zoon ging achter de boeken. Terwijl zij zich uit de naad werken voor hun toekomst, wordt hun toekomst verkloot. Verkloot door een kabinet dat keer op keer het belang van de aandeelhouders en van grote vervuilers voorop stelt.
En het is niet alsof we het niet weten. Want we worden bijna dagelijks geconfronteerd met de realiteit van de klimaatcrisis. Een paar koppen van de afgelopen dagen: "Slechts twee keer eerder was het warmer in november". "Super Typhoon Goni slams into Philippines as strongest landfalling tropical cyclone on record."
En dan lees je dit: het kabinet stelt de CO2-heffing voor de industrie uit. Terwijl dat volgens het Financieele Dagblad “de belangrijkste maatregel uit het Klimaatakkoord (is) om de uitstoot in de industrie terug te brengen.”
Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was. Geen enkel gevoel van urgentie. Het kabbelt allemaal lekker voort. Waar blijft de verontwaardiging? Er is werk aan de winkel!
Soms moet je van je hart geen moordkuil maken. Het lucht op om het eens ouderwets van je af te schrijven. Fijn dat je me even aan wilde horen.
Jij hebt je vast net als ik wel eens boos gemaakt over het klimaatbeleid. Over het treuzelen van de politiek en van de grote vervuilers. Blijf er niet mee zitten, maar doe er wat mee. Kom in actie.
Terwijl de klimaatcrisis steeds zichtbaarder wordt, laten politici en grote vervuilers het afweten. In je eentje los je dat niet op. Dankzij onze leden lukt dat wel. We hebben invloed en krijgen veel voor elkaar. Met meer leden kunnen we meer doen. Doe je mee?
